Անձրևը...չի փոխվում։ Ապակուց դուրս իրականությունը լեցուն է նրա մանրամաղի դյութիչ մեղեդով։ Իսկ ներսը... ներսը ճնշում է' որքան կարող է։ Ապակուց այս կողմ եղած իրողությունն ազատագրվել է ուզում իր ներքին կապանքներից...ուզում է փախչել անձրևի գիրկը. այնտեղ կա ազատություն, թարմություն, այնտեղ լվացվում է օրը փոշուց, մաքրվում' ճնշող մեղքերից։
Անձրևի բույրը...նման չէ ոչ մի օծանելիքի։ Պատուհանից ներս թափանցելով' շոյում է դեմքդ, թափանցում մաշկիդ մեջ, ու դու զգում ես տաղտուկից ազատագրումը բոլոր նյարդաթելերով...
Անձրևը...սպասված է ու անփոփոխ' իր բերած թարմությամբ ու մաքրության բույրով...
Եվ ինձ ոչինչ չի մնում անել, քան հանձնվել նրա մանրամաղին ու ննջել իր թաց գրկում...
Комментариев нет:
Отправить комментарий