Խաբկանք

 

Երիցուկները երերուն հուշեր են մաղում անցյալից, ուր չկա իրողություն...

Խաբում է ներկան, այն խաբել է դեռ երեկ, կերակրել պատրանքի անորոշ ստով, խոստումներ տվել, թե մի օր...

Այդպես էլ չեկավ այդ օրը...եկան ուրիշ ներկաներ, որոնք նոր ստեր հորինեցին վաղվա խաբկանքի համար....

Այդպես հեշտ են անցնում ժամերը, այդպես չի փոշոտվում սպասումի աչքը, բայց մի՞ թե այդպես ապրում է կարոտը...

Երիցուկը` կարոտ բուրող մի հին սուտ, որ մաշվել է արդեն տարիների հուշամատյանում պահվելով...մաշվել է անցյալի խաբկա~նքը վերապրելով...