Մանրամաղը անձրևի
Ու նոթերը երկնքի
Դժվար բերեն ինձ ժպիտ.
Սա է հեգնանքը կյանքի։
Ու նոթերը երկնքի
Դժվար բերեն ինձ ժպիտ.
Սա է հեգնանքը կյանքի։
Բայց երազը անթերի
Երբ աչքերը իր բացի,
Միտքը հանկարծ կթևի.
Դա է տենչանքը խենթի։
Երբ աչքերը իր բացի,
Միտքը հանկարծ կթևի.
Դա է տենչանքը խենթի։
Մանրամաղը մտքերի
Ու լույսերը երկնքի
Կայրեն բեռն իմ աչքերի.
Այն խոնավ է, շատ աղի։
Ու լույսերը երկնքի
Կայրեն բեռն իմ աչքերի.
Այն խոնավ է, շատ աղի։
Комментариев нет:
Отправить комментарий