Թող որ ես փնտրե՜մ...

Երկնքից կախված տխրության քողը
Խոնավացրել է իմ երգի տողը,
Թացվել են նույնիսկ աչքերը գարնան.
Կարոտը բռնեց իր սովոր ճամփան...

(Մետաքս չգործեց անուրջը ճերմակ,
Սիրտը չգտավ զարկը հարազատ,
Երազը դարձավ թույլ ու անհաստատ.
Էլ չըճանաչե՜ց գիշերը նրան...)

Գարու'ն, քո թախծի վարագույրը տար,
Թող բացվի հոգուս մի խենթ լուսաբաց,
Թող նորից փախչեն ժամ ու ակնթարթ.
Թող որ ես փնտրե՜մ կարոտի ճամփան...