Լուսինը...Մենք այդպես էլ չսովորեցինք խոսել նրա հայացքի ներքո։ Ավելի շատ լռեցինք...Երևի դա նոր լեզու էր, մեկ այլ մշակույթ...
Լուսինն էր մեր ուսուցիչը։ Ասում են' չկա վատ աշակերտ...Վատ ուսուցչի էլ չէինք հանդիպել...Այդ դեպքում՝ ինչու չսովորեցինք խոսել...լռելով...
Լուսնի սառնությունն այստեղ կապ չունի...Մենք վանեցինք մեր շուրջը թափառող անկեղծ բառերն ու մնացինք մեր իսկ հյուսած անտարբերության սառը զնդանում...
Լուսինը հեռվից փորձեց հայացքով կրկին ուսուցանել, բայց մենք տարված էինք ինքնամերժումի անհեթեթ դասով...
Մերժեցինք միմյանց անկեղծ խոսքեր ասելու լռության արվեստը, մերժեցինք լուսնի ուսուցանող հայացքը, մերժեցինք ինքներս մեզ ու մնացինք "մենակ" մեր սառնության հետ...
Լուսինը այստեղ բնա՜վ մեղք չուներ...
Լուսինն էր մեր ուսուցիչը։ Ասում են' չկա վատ աշակերտ...Վատ ուսուցչի էլ չէինք հանդիպել...Այդ դեպքում՝ ինչու չսովորեցինք խոսել...լռելով...
Լուսնի սառնությունն այստեղ կապ չունի...Մենք վանեցինք մեր շուրջը թափառող անկեղծ բառերն ու մնացինք մեր իսկ հյուսած անտարբերության սառը զնդանում...
Լուսինը հեռվից փորձեց հայացքով կրկին ուսուցանել, բայց մենք տարված էինք ինքնամերժումի անհեթեթ դասով...
Մերժեցինք միմյանց անկեղծ խոսքեր ասելու լռության արվեստը, մերժեցինք լուսնի ուսուցանող հայացքը, մերժեցինք ինքներս մեզ ու մնացինք "մենակ" մեր սառնության հետ...
Լուսինը այստեղ բնա՜վ մեղք չուներ...
Комментариев нет:
Отправить комментарий