ՋՈՒԹԱԿԻ ԵՐԳԸ...

Չգիտեմ` ջութակն ինչպես են վերցնում ,

Ինչ կախարդանքով մեղեդի ձուլում ,

Ինչից է, որ այն մատների ներքո

Դառնում է աղոթք ու դառնում ներբող ...

Չգիտեմ` ջութակն իմ ինչին է պետք ,

Թե երգը նրա էլ ինձ չի թովում ,

Երբ նրա լարից ծնված մեղեդին

Սրտիս ռիթմերը չի~ հանգավորում ...

Դու գիտես` ջութակն ինչու է լալիս ,

Գուցե մատներըդ են միամիտ դիպել

Նըրա բաց հոգու խոնա~վ պատերին

Ու չեն նկատել, զգու~յշ չեն եղել ...

Բայց ինձ թվում է, թե դեռ ջութակի

Անտես կարոտից հառնած երգը հին

Կըդառնա վերում սավառնող արծիվ

Ու կըհնչեցնի հոգուս մեղեդին ...