ՔՈ ԱՉՔԵՐԸ ...

Քո աչքերը ես չեմ տեսել երբեք ,

Ինչ կա թաքնված նրանց անհունում ...

Լույսի ստվեր է, թե` մթության հևք ,

Որ գույնն է լողում նրանց ափերում ...

Քո աչքերը մի անծանոթ աշխարհ ,

Չպեղված բեկոր, ճամփա են անհայտ ...

Իրողություն է, թե` անվերջ խաբկանք

Լու~ռ ուրվագծվում քարտեզում նրանց ...

Քո աչքերը իմ այցելուն են խենթ `

Առանց հրավեր, համարձակ այնպես ...

Չգիտեմ անգամ` նրանց վստահեմ ,

Թե` փակեմ բոլոր դռները անտես ...

Քո աչքերը կամ` շատ են հարազատ ,

Կամ էլ` օտար են, սառը, անտարբեր ...

Ու ինձ տանջում է մի մեծ հարցական `

ՔՈ ԱՉՔԵՐԸ ես ինչու չեմ տեսել ...