"Մի քիչ էլ մնա"

Շուրթերս հաճախ ասում են` "Գնա՜,

Ու ետ մի’ նայիր, թող անքեզ մնամ,

Լինեմ անժպիտ, թափառող մի խենթ,

Հայացքով փնջեմ ուղիները կենտ"...

Աչքերս նաև ուղեկցում են քեզ,

Որ հեռացումիդ խոսքը չդրժես,

Որ երազներս անկատար, երեր

Չդառնան հանկարծ քո հոգուն էլ բեռ...

Որ վերելքներդ մի օր չխլեմ`

Իմ խենթ գույներին "գերի" դարձնեմ,

Քո չլինելուն այսօ՜ր վարժվեմ,

Երբ աշնան դեղնած ճեմուղով քայլեմ...

Բայց որքան լեզուս ասում է` "Գնա’ ",

Սիրտն իմ հուշում է` "Մի՜ քիչ էլ մնա",

Որ ժպտամ քեզնով աշխարհին ես դեռ,

Հայացքով հատեմ ուղիները կենտ...