Լինում են օրեր՝ փախչել եմ ուզում,

Ուզում եմ ապրել մի հեռու կիրճում,

Ուր ինձ չի հասնի և ոչ մի հառաչ,

Ուր երկինք կա բաց՝ ճախրելու համար...

Լինում են պահեր՝ ես ինձ եմ փնտրում

Այնտեղ, ուր մարդիկ ոչինչ չեն գտնում,

Ուր մտքի վրա կապանք չեն դնում,

Ուր գործ ու մարմին հօդս են ցնդում...

Լինում են երգեր՝ մենակ եմ լսում

(Ոչ ոքի պետք չէ հառաչը հոգու)...

Օրերը հոսում, ստվեր են դառնում,

Լինում են օրեր՝ դա էլ չե՜մ զգում...

Ու միտք եմ անում՝ արդյոք կան օրեր,

Որոնց անհարկի ցավեցրել եմ ես...

Մարդը կարող է նաև սայթաքել,

Բայց իր նմանից չի կարող փախչել...