ՁՅՈՒՆՆ ԱՄԵՆ ԱՆԳԱՄ...

Ձյունն ամեն անգամ քեզ է հորինում,

Հորինում այնպես, որ չեմ ճանաչում...

Ձյան ամեն հպում քո տաքն է գուժում,

Որ իմ ուսերին վաղու՜ց է սառչում...

Ձյունն ամեն անգամ քեզ է որոնում՝

Լքված մայթերին, իմ տաք ափերում,

Բայց չգտնելով՝ մեկից խենթանում,

Սփոփանք է գտնում իմ կույր տողերում...

Ձյունն ամեն անգամ քեզ է կարոտում,

Իմ վերհուշների կայք է ներխուժում,

Իսկ այնտեղ վաղո՜ւց էլ ես չեմ ապրում,

Հորինվածքներ են միայն բնակվում...

Ձյունն ամեն անգամ քեզ արտաշնչում,

Իմ ներշնչանքից երազ է դառնում,

Քամու շուրթերով մի համբույր պոկում,

Խաբկանքի երգն է անսուտ հնչեցնում...

Ձյունն ամեն անգամ զու՜ր է աղմկում...