Լսու՞մ ես «Խենթ աղջիկ » երգը...ի՜մ երգը, որը գրվել է ուրիշի համար, բայց ես այն իմն եմ համարում, որովհետև դրա ամեն նոտայի տակ քո հայացքն է թաքնված...Իսկ ես մինչև հիմա արտասվում եմ այդ հայացքի ներքո...չգիտեմ անգամ՝ ինչու՜...

Դու գիտե՞ս, թե երբ են մարդիկ բնազդով ապրում...Օվկիանոսից այն կողմ չեն սիրում հարցեր ...դա խանգարում է մարդկանց լսել...

Իսկ ես այստեղ ունեմ զու՜ր պատասխաններ...երբ՝ դադարում են սիրել ու կարոտել...

Վաղո՜ւց մերկացել է իմ կարոտի ծառը...նրա զարդարանքն է լոկ Ֆորշի աղերսը՝ «աչքերս դեռ թաց են քեզ համար...ի՞նչ անեմ...»...