среда, 23 июля 2014 г.

ՄԻ ՕՐ....


Մի օր անկասկած անձրևի ներքո

Վալս են պարելու երազները մեր,
Մի օր այդ պարի անզուսպ թևերով
Գուցե սլանանք ամպերից էլ վեր...

Մի օր անկասկած աչքերը անմար
Սիրո մեղեդով կհարբեն այնքան,
Որ ուր էլ փչի քամին կարոտի
Չի կարող մարել հրդեհը սրտի...

Մի օր անկասկած մենք էլ կանձրևենք,
Երբ խենթ հուշերի բեռով պարուրվենք,
Թո՛ղ այդժամ հոգու մեղեդին հնչի
Ու մեզ մի անվերջ վալսի մեջ կոփի...


Комментариев нет:

Отправить комментарий