Շնչելը դժվարացել է...Ինչի՞ց է...Մագնիսական դաշտ կա...Արդեն քանի՜ տարի...
Այդպես են ասում, որ արդարացնեն շնչահեղձությունը...Իսկ գուցե
դա
լոկ
մի
մագնի՞ս
է...
Այն ժամանակ շնչելը հեշտ էր...Դու ամեն օր իմ կողքին էիր, իմ հայացքի մեջ, հանգիս ռունգերում, տողերիս սրտում /չնայած, երբևէ չիմացար այդ մասին...հիմա՛ էլ չգիտես/...
Հետո տարածություն առաջացավ...Աշխարհագրական լայնություններն ու երկարությունները
չհատվեցին
միմյանց, բևեռները
մնացին
թերի
ու
անհաս...
Տարածությունը լցվեց դատարկությամբ, որից շնչելը
իրո՛ք
դժվարացավ...
Գուցե ինձ համա՞ր են հորինել մագնիսական դաշտի սփոփանքը...Մինչդեռ ես գիտեմ /ու գիտես և դու/, որ խնդիրը ընդամենը մագնիսի ու երկաթի
ձգողության
պարզ
օրենքի
մեջ
է, բնական
կապվածության
մեջ, որ տարիների
բարդ
հանգույց
ունի...
Տարածություն կա, որ չի լցվում ոչնչով...անգամ՝ դատարկությամբ...
Շնչելը իրոք որ դժվա՜ր է..
Комментариев нет:
Отправить комментарий