ԵՐԲ..............

Երբ արցունքներս ինձնից գողացար-

Կոկորդս սեղմեց մի լուռ կարոտախտ,

Կարոտի շունչը իմ մեջ ծովացավ-

Գոլորշին նրա երկինքս դարձավ...

Երբ լռությունս ինձանից տարար-

Հենց այդ օրվանից իրոք համրացա,

Բառերս դարձան անկշիռ, անճար-

Ու՞մ էր պետք նրանց անցնելիք ճամփան...

Երբ մենությունս փորձես դու տանել-

Լռության բանտում գուցե ինձ գամես,

Որքան էլ ժպիտ այդժամ ճառագես-

Արցունքի ծովից փրկել անզոր ես...