ԼՌՈՒԹՅԱՆ ԳՈՏԻՆ ....

Լռության ձայնն էլ իր աղմուկն ունի,

Որը գուցեև բարձր է ավելի,

Լռությամբ թափվող ամեն փաթիլի

Աչքերին նայիր՝ թախծում են էլի ...

Թախծում են գուցե ինձ ու քեզ համար,

Որ մենք այդպես էլ խոսել չիմացանք,

Որ մեր կարոտը լռելով հանգավ,

Իսկ մեզ դատարկվող հուշի պարկ մնաց...

Եվ ի՞նչ է մնում ինձ ու քեզ անել-

Լռության գոտով լու՜ռ գոտեպնդվել,

Քանզի և ոչ ոք չի փորձի պարզել,

Թե այդ ինչից ենք այսպես ճերմակել...