ԱՌԱՎՈՏՆԵՐԸՍ ...

Առավոտները իմ որբ են բացվում -

Դու չկաս նրանց խոնավ ծալքերում ,

Առավոտներըս հույսով չեն թարթում ,

Կոպերը բանալ ինձ չեն խոստանում ...

Առավոտներըս կեսօր չեն անգամ ,

Թույլ ու նվազ է հորդումը լույսի ,

Երակներում էլ ջերմություն չկա ,

Մարում է կարծես հևքը կարոտի ...

Առավոտներըս երեկո են լուռ ,

Ինքնամփոփ, մրսած, թալանված, երեր ,

Արցունքափոշուց դարձել են մի բուռ ,

Ինձ նետել լույսի դողացող ստվեր ...

Առավոտներըս գիշեր դարձրիր ,

Երբ քո աչքերը փակեցիր իմ դեմ ,

Սրտիս պատերը անպաշտպան թողիր -

Թախիծն է անհոգ ծվարել այնտեղ ...