ԼՌՈՒԹՅԱՆ ԽՈՐՀՈՒՐԴԸ

Քո լռությունը անստորագիր է ,

Անվերնագիր է, բազմակետերով ...

Իմ պատասխանը ամփոփագիր է ,

Սառչող մի հայացք` խոնավ շիթերով ...

Քո վերելքները անմեկնելի են ,

Վայրէջք են գուցե, թռիչքի պատրանք ...

Թմբիրից հանող շչակի ձայն են ,

Ինձ համար բացված նահանջի ճամփա ...

Քո երազները նուրբ ու փխրուն են ,

Եթերային են, մետաքսի նման ...

Բայց իմ ձեռքերին երբ որ դիպչում են ,

Անէանում են, կորչում են դրանք ...

Քո էությունը իմ գոյությունն է ,

Երբ դու ժպտում ես, ծաղկում է ներկաս ...

Իսկ երբ դու չկաս, հայացքդ ինձ հետ է ,

Որը դառնում է կարոտիս վկան ...

Քո լռությունն իմ հոգեզրույցն է ,

Անբարբառ խոսքը, կանչող մեղեդին ...

Թող` անվերնագիր, այն իմ պարգևն է ,

Փռված անեզր երազիս ճամփին ...