Գիտեմ, որ մի օր կկորցնեմ քեզ.
/Էլ չեմ փնտրի ես կարոտով մեկին/
Արցունք չեմ թափի քեզ համար ես էլ,
Կմնամ անսեր, հեռու քեզանից:
Գիտեմ,որ մի օր երազ չեմ հյուսի,
Չեմ սուզվի էլ մութ աչքերիդ հունում.
Լույսըս գուցեև անչափ պակասի,
Կխեղդեմ ցավը հոգուս խորքերում:
Գիտեմ, որ մի օր հեքիաթն իմ հյուսած
Պիտի ունենա ինչ-որ վերջաբան,
Իսկ իմ հորինած ասպետը հանկարծ
Գուցեև լքի սիրած աղջկան…
Այսքանը գիտեմ ու հասկանում եմ`
Կյանքը դաժան է, բնավ հեքիաթ չէ.
Բայց մինչ <<օրն>> այդ գա, մինչ կկորցնեմ քեզ,
Թույլ տուր քեզանով ապրեմ, ք՜եզ սիրեմ…
Комментариев нет:
Отправить комментарий