Լաբիրինթոսում

 

Աշնան տիրույթում ես ինձ կորցնում,

Ամռան հեքիաթի թելն եմ որոնում,

Որը կտրվեց ոչ իմ ձեռքերում,

Բայց հանգույց մնաց սրտիս խորքերում...

Աշնան հեքիաթի թելերը մանում,

Ու ինձ ուղեկցող կծիկ եմ հյուսում,

Որ թախիծների լաբիրինթոսում

Ես չխճճվեմ, գտնեմ ելքի դուռ...

Աշնան քամին է ինձ մխիթարում,

Ականջիս սիրո խոսքեր շշնջում,

Սուտ խստումները նորից են գերում

Ու երազների "զնդանը" նետում...

Չէ, տարիները ինձ չե՜ն խրատում...