ԸՆԴՀԱՏՎԱԾ ՀԵՔԻԱԹ

Հեքիաթը, որ կորցրեցի քո միջոցով, ինձ հետ է դեռ...Այն գուցե շարունակվեր, եթե դու չընդհատեիր նրա մեղեդին ...
Ես ընտրեցի տառապանքի մեկուսարանն ու ապրեցի քեզնից հեռու, քեզնից անջատ...Դու կառչեցիր քո երազների անուժ թելերից...Քո ընտրությամբ նավաբեկության ենթարկվեց քեզ երբևէ տեսնելու մի կույր անրջանք...

Այդ պահից սկսած ընտրեցի մեկ այլ հեքիաթ՝ քայլել լուսնի հետքերով, զրուցել նրա հետ...Նա հավատարմորեն հսկում է իմ երազների ալեկոծ ուղին, չի ընդհատում ինձ։ Իսկ աստղերը....աստղերը բոցկլտում են իրենց բնակարանից ու խոստանում թաքցնել իմ թաց հույզերը...

Համարձակության պակաս չեմ ունեցել...Բայց չհամարձակվեցի ընդվզել, երբ դու ընդհատեցիր "զրույցն աչքերի" ու հեռացար հեքիաթի կեսից...Նոր հերոսներ չորոնեցի...Գուցե կային նրանք, գուցե անցան անդարձ...

Հիմա համարձակվում եմ աստղափոշու միջից զրուցել քեզ հետ. քո մոլորակում լուսինը նույնն է, աստղերը նույնն են...Չկա միայն այն հեքիաթը, որ աչքերի զրույցից էր ծնվել...
Այն ընդհատվեց քե՜զ հետ...