<<Ամպեղեն զրույց

Իմ սիրո << արև>>, դուրս եկ ամպերից ,

Քո վարագույրով ապշեցրել ես ինձ ,

Հոգիս ցնծում է հողոտ բույրերից ,

Էլ ինչու՞ այրվել լուռ կարոտներից ...

Իմ սիրո << երկինք>>, մի՛ փակիր ինձնից

Քո գարունների վարարումը տաք ,

Ամպոտ շուրթերի բեռը քեզ պահիր ,

Ինձ մեկնիր սիրո գաղտնիքներն անտակ ...

Իմ սիրո << անձրև>>, այնպես վարարիր ,

Որ քո ջրերում ես խեղդվել ուզեմ,

Հետո հանդարտվող ու թաց կորերից

Մի երազ ձուլեմ ու այնտեղ փրկվեմ ...

Իմ սիրո տեսիլք, դու մոտըս մնա ,

Որ ուշացումըդ իմ մեջ համրանա ,

Որ կարոտների ամպեղեն քողը

Հողին դիպչելով << մանանա>> դառնա ...

Այդպես գուցեև << սիրո արևը>>

Իր վարագույրից վերջապե՜ս ժպտա ...