ԴՈՒ ԿԱՍ....

Դու կաս այնքանով, որքանով ես կամ ՝

Իմ հոգու խորքում և սրտիս վրա ,

Ուր ներխուժել ես այնպես աննկատ ,

Որ ելքի ճամփան չգիտես անգամ ...

Ես էլ չգիտեմ, թե ամեն անգամ

Ինչպես իմ սրտի դռները բանամ ,

Հետո անշշուկ, գուցեև՝ տարտամ

Թողնեմ մի ըստվեր ու լուռ հեռանամ ...

Հեռանամ այնպես, որ քեզ մոտ լինեմ ,

Որ տարածության ձեռքերը կարճեմ ,

Որ ժամանակի քայլերը շեղեմ

Ու խենթ կարոտի օվկիանը ճեղքեմ ...

Ես կամ այնքանով, որքանով <<դու կաս>> ՝

Ինչ էլ որ լինես՝ անգո, թե՝ երազ ...

Թող լռությունը միտքը իմ կարդա ՝

Մինչ դու կգտնես ելքի մի ճամփա ...