ԱԼԻՔՎՈՂ ՀՈՒՇ

Քեզ տեսա հեռվում, ինձ էլ տեսար դու,

Պատնեշ կա՝ մի օր կամուրջ է դառնում,

Ալիքվող հուշը իր երգն էր երգում,

Կարոտի ձայնը կարծես չէր լսվում ...

Ես քայլում էի, քայլում էիր դու,

Տարածություն կա՝ սրտով է չափվում,

Ես փնտրում էի աչքերիդ հեռուն,

Դու թերթում էիր էջերն իմ հոգու...

Հեռացա քեզնից, գնացիր և դու,

Կամուրջներ կան, որ բնա՜վ չեն այրվում,

Դու տարար քեզ հետ մոտիկ մի հնչյուն,

Ես էլ թաքցրի ալիքվող նոր հուշ...