ԱՇՆԱՆԱՅԻՆ ...

Թերթում եմ վերջին օրերը աշնան ,

Թերթում ու փակում մի կենսագրություն ...

Թե ինչ կնիք կա էջերում պահված `

Գիտենք լոկ ես ու մի մեկնող աշուն ...

Վերջը բերում է նաև վերջակետ :

Տերևների խենթ պարի հետ անգամ

Թափվում են հույսի ծվեններն անհետ

Ու հանգչում հողի շերտերում ծալ-ծալ ...

Փարվում է հողի կարոտած գրկին

Սիրո կախարդող վերջին մեղեդին ,

Մի վերջին անգամ լույսն է ծափ տալիս

Ու լու~ռ ջրվեժում արցունքի փոշին ...

Ձուլվում են իրար գույները աշնան ,

Արևի ոսկին զտում է նրանց ,

Որ ուր էլ հառնեն, անգամ` վերանան ,

Կարոտի բոցը պահպանեն անմար ...

Ոչ, աշնան վերջը դեռ վերջակետ չէ ,

Այն նոր հույզերի երթ է ակոսում ...

Ձմռան անուրջը սառած ու երեր

Մեկնող աշնանը ձեռքով է անում ...