ՈՒՇԱՑՈՒՄՈՎ...

Հոգիս ճաք է տվել, փշուր-փշուր եղել,

Օտար գույներն եկել, ծվարել են այնտեղ...

Սիրտս կուչ է եկել, նվաղել է կարծես,

Աստղաթափ է շուրջս ու լռություն անտես...

Միտքս ծառս է ելել, թափառական դարձել,

Փշոտ ճամփա ընտրել, դեգերում է անվերջ...

Աչքս ջուր է կտրել, հեռուներին գամվել,

Խոնավ շիթերն են լոկ նրան ընկեր դարձել...

Ունկս մեկից լարվել, հնչյուններին կառչել

Ու տքնում է միայն հարազա~տը գտնել...

Ձեռքս կոտրվել է հրաժեշտի ճամփին,

Շա~տ է ճանապարհել օտար ու ծանոթին...

Ոտքս, միևնույնն է, դեռ քայլում է առաջ,

Հորիզոններ դեռ կան ծանոթ ու անճանաչ...

Դեռ գույները նորից պիտի վերածնվեն,

Հոգուս բեկորները կրկին իրար ձուլեն...

Որ ապստամբ սիրտս լռությունը փշրի,

Ձեռքս ուշացումով դիմավորի~...գրկի~...