ՄԵՂԱՎՈՐ ՔԱՄԻՆ...

Պատուհանիս տակ քամին էր սուլում.

Ես ունկնդիր էի նրա նվագին,

Մտքիս կծիկը վար էր գլորվում.

Ես անզոր էի նրա ընթացքին...

Մինչդեռ` հոգումս նոր երգ էր ծնվում,

Եվ մեղավոր էր ,անշուշտ, խենթ քամին.

Ինչ-որ մի քաղցր, անմեղ զգացում

Լուռ շուլալվում էր սրտիս ծալքերին...

Ես խնդրում էի քամուն հեռանալ,

Հեռացնել ինձնից երազն այդ անտես.

Իմ աղաչանքին շուտով նա անսաց,

Բայց...մտքիս կծիկը տարավ իր հետ...