ԹԱՓԱՌԱԿԱՆԻ ԵՐԳ...

Կարծես աչքերդ երբեք չեմ տեսել,

Չեմ սուզվել նրանց թախծոտ անհունում,

Չեմ քայլել գուցե այն շավիղով նեղ,

Որով արցունքը իր հունն է գտնում...

Կարծես հայացքդ ինձ չի շղթայել,

Չեմ գերվել անխոս, թեկուզ և` հեռվից,

Չեմ էլ տենչացել երբեք ազատվել

Անտեսանելի այդ կապանքներից...

Կարծես քո ձայնը ունկիս չի հասել,

Լուռ չեմ քարացել խրոխտ մի բասից,

Նրա մեղեդին ինձ չի կախարդել`

Նման հեքիաթի հրաշք բառերին...

Կարծես ոչ անցյալ, ոչ ներկա ունեմ...

Դու կաս ու չկաս և` չ~ես լինելու...

Խենթ տողերի մեջ որքան թափառեմ`

Լոկ քո անունն է շուրթերս այրելու...