ՏԱՐԻՆԵՐ ՀԵՏՈ...

Տարիներ հետո հիշում եմ ես դեռ

Այրվող ձոռքերդ` իմ ափերի մեջ.

Թաքցրած կարոտ,թե չասված խոսքեր

Փորձեցիր այդպես դու ինձ փոխանցել...

Տարիներ հետո իմ կյանքը փոխվեց,

Փոխվեցի ես էլ,բայց մնաց ինձ հետ

Այն նույն կարոտը, որ դու թաքցրել

Ու տաք ձեռքերով ինձ էիր տվել...

Կապույտն աչքերիդ այդ կարոտի մեջ

Անվերջ, անհատակ օվկիան է դարձել,

Եղել է անցյալ,ներկա է կերտել,

Իսկ վաղվա օրս` կապույտ վրձնել...

Տարիներ հետո հարցնում եմ ես քեզ,

Քեզ, որ ճախրում է ազատության մեջ,

Քեզ, որ կապույտին գերի ինձ դարձրեց,

Ինչ անեմ, ասա, ԿԱՐՈՏԻԴ հետ ես...

Տարիներ հետո գեթ մի պահ կզգաս,

Որ դեռ այրվում են ձեռքերս նորից,

Երբ հիշում եմ ես քո ափերը տաք,

Որ <խոսուն> էին չասված խոսքերից...