ԿԴԱՌՆԱՄ....

Երբ առավոտյան կոպերդ բացես,

Տեսնես արևի դրոշմն աչքերիդ,

Իմացիր` ես էլ մի տաք շող դարձել,

Մատնահետքեր եմ թողել մազերիդ...

Երբ օրվա տենդը քեզ ճնշել փորձի,

Ու կխռովի հոգիդ փոթորկված,

Կփորձեմ դառնալ թարմացնող հովիկ

Եվ կհավաքեմ մտքերդ խառնված...

Իսկ երեկոյան , իբրև մի աստղ,

Երբ տենչաս հառնել դու երկնակամար,

Կդառնամ մրրիկ, քամի խենթացած

Ու լանջքիդ փարված քեզ կբերեմ վար...

Երբ կեսգիշերին փակես աչքերդ,

Փորձես մոռանալ անցյալն ու ներկան,

Քեզ այցի կգա <սիրած> զեփյուռդ

Ու դուք կհյուսեք ձեր խենթ ապագան...