Հուշերս կփնջեմ մի օր
Եվ դուռդ կթակեմ, սիրելիս.
Դու հոգնած մտովի ճախրելուց
Գուցեև ընդունես ճամփորդիս...
Ներս կգամ, որ բացեմ մեկ-մեկ
Հուշերիս փնջերը, սիրելիս.
Երբեմն կխնդամ, կարտասվեմ երբեմն
Դու գուցե ներես ինձ` ճամփորդիս...
Իսկ վերջում` կգրկեմ հուշերս,
Կփորձեմ հեռանալ, սիրելիս.
Կտխրես դու մի պահ, իսկ հետո
Չե~ս հիշի այլևս ճամփորդիս...
Комментариев нет:
Отправить комментарий