Լռության ամպն է հոգուցս կախվել,
Կարոտիս մեգը երկինքն է պատել,
Գարնան գույները անցյալը բացել,
Փակել են դարձի ուղիներն ամեն...
Լռության շունչն է դուռըս եղյամել,
Տանս կտուրին հարցական դարձել.
Գարնան հողաբույր ու տաք գոլորշին
Հալոցք կբերի՞ ամպած հուշերին...
Լռության ձայնը ունկիս մեջ պայթել,
Տառ ու հնչյունից բառեր է քամել,
Գարնան շուրթերով բառերը բացվել,
Լռությանն ուղղված բացիկ են դարձել....
......................................................................
Հոգուս շղարշը այդ ո՞վ է պատռել....
Комментариев нет:
Отправить комментарий