воскресенье, 5 октября 2014 г.

ԴՈՒ՝ իմ մեջ ...


Այսօր դու դարձիր մի անսանձ  քամի,
Բեր լույսն աչքերիս հեռու ծերպերից,
Մնա իմ հոգում իբրև նախատինք,
Կամ եղիր պարգև՝ խենթ ու անմարմին...

Երեկ չկայիր - սով էր ամենուր,
Կարծես անգույն էր շուրջը ամեն ինչ,
Քո մի գոյությամբ  հանկարծ դարձա ԴՈՒ
Ու փոխվեց անգամ կյանքի մեղեդին...

Վաղը կլինե՞ս, դա լոկ դու գիտես,
Ես ԴՈՒ կլինե՞մայդ էլ չգիտեմ...
Մի բան թերևս հաստատ է կարծես՝
ԴՈՒ իմ մեջ շատ ես, քան թե ես՝ քո մեջ...