Աշուն՝ աշնան մեջ

Որտեղի՞ց այսքան ձմեռ՝ աշնան մեջ-

Տերև ու փաթիլ իրար են բախվել,

Մի տեղ տենդում է երազը ավեր,

Մի այլ տեղ՝ մրսում հույսը բնավեր...

Որտեղի՞ց այսչափ մուրացող ձեռքեր-

Սեր չկա վաղուց, մանուկ են մորթել,

Փշրանքը նրա նետել են մի տեղ,

Մեկ այլ տեղ՝ փրկել փոքրիկ մի ծվեն...

Որտեղի՞ց գտնեմ աշուն՝ աշնան մեջ,

Որ միմյանց փարվեն և գույն և ստվեր,

Որ երազները միշտ ունենան տեր,

Որ հույսը դառնա ամենուր տանտեր...

Ուզում եմ տեսնել աշուն՝ աշնան մեջ...

ԱՆՎԵՐՋՈՒԹՅՈՒՆ

Որքան ուզում է օրը երկարի՝

Անլույս է նրա վերջը լինելու,

Որքան ուզում է խավարը ձգվի՝

Նոր բացվող օրը հույս է բերելու ...

Որքան ուզում է անցյալը փայլի՝

Նրա քայլերը ետ են տանելու,

Որքան ուզում է կարոտը մաշվի՝

Ներկան հետո է նրան հիշելու...

Որքան ուզում է հույսը բարակի՝

Հավատն է նրան ամուր գրկելու,

Որան ուզում է շղթան այս ձգվի՝

Մտքի կծիկը չի վերջանալու...