ԱՆՑՅԱԼԻ ԽԱՂԸ

Անցյալը մի օր ինձ այցի եկավ-

Այնպես մոտիկ էր տաք շունչը նրա ,

Ներկայից պոկվեց մի գունեղ շղթա ,

Կամրջեց մի պահ երեկն ու հիման ...

Անցյալը մի պահ ինձ անսուտ թվաց

/Միշտ էլ խաբել էր նա իր երազով/ ,

Երազ ու պատրանք այնքան մոտեցան ,

Որ տեսա ներկան իրական տեսքով ...

Անցյալին թվաց՝ հաղթել է իրավ ,

Թաքցրել դեմքը, հեռացել անձայն ,

Իսկ ներկան հուշեց՝ <<պետք չես ինձ բնավ ,

Քեզ համար ինձ մոտ վաղու՜ց տեղ չկա >> ...

Անցյալն այդպես էլ գեթ չհասկացավ ,

Որ շունչը իր տաք պատել էր սառցով ,

Միայն պատրանքն էր նրա մեծ ընծան՝

Մնաց ներկայից գոնե մեկ օրով ...

ԴՈՒ ԿԱՍ....

Դու կաս այնքանով, որքանով ես կամ ՝

Իմ հոգու խորքում և սրտիս վրա ,

Ուր ներխուժել ես այնպես աննկատ ,

Որ ելքի ճամփան չգիտես անգամ ...

Ես էլ չգիտեմ, թե ամեն անգամ

Ինչպես իմ սրտի դռները բանամ ,

Հետո անշշուկ, գուցեև՝ տարտամ

Թողնեմ մի ըստվեր ու լուռ հեռանամ ...

Հեռանամ այնպես, որ քեզ մոտ լինեմ ,

Որ տարածության ձեռքերը կարճեմ ,

Որ ժամանակի քայլերը շեղեմ

Ու խենթ կարոտի օվկիանը ճեղքեմ ...

Ես կամ այնքանով, որքանով <<դու կաս>> ՝

Ինչ էլ որ լինես՝ անգո, թե՝ երազ ...

Թող լռությունը միտքը իմ կարդա ՝

Մինչ դու կգտնես ելքի մի ճամփա ...