ՕՐԵՐԻ ՓՈՇԻՆ

Որքան  վերցնում  եմ  օրերի  փոշին ,

Այնքան  խամրում  է  մտքիս  հայելին ,

Այնքան  չեմ  տեսնում  իմ  կյանքը  այնտեղ -

Ուրիշ  մի  դեմք  է  նշմարվում  արդեն ...

Սրբում  եմ  կրկին  հայելու  փոշին ,

Խնամքով  ուղղում  դեմքը  իմ  ծռված ,

Բայց  ամեն  անգամ, երբ  նայում  եմ  ինձ -

Էլ  չեմ  ճանաչում  օրերը  անցած ...

Հուշերի  ամպն  է  հոգուցըս  կախվել ,

Տաք  արցունքները  իր  մեջ  ծըվարել ,

Ներկա  գույները  թևեր  են  առել -

Կառամատույցում   խարիսխներ  նետել ...

.......................................................................

...Ի՞նչ  անեմ, կոտրե՞մ  մտքիս  հայելին ,

Նորոգե՞մ  այնտեղ  խամրած  դեմքը  իմ ...

Որ  ինձ  չխեղդի  օրերի  փոշին ,

Որ  կյանքըս  գտնի  իր  պատկերը  հին ...

ԳԱՐՆԱՆ ՔԱՐՈԶԸ

Գարունը  թաց  է, արցունքոտված  է -

Այնպես  կաղում  է  իմ  միտքը  էլի .

Երկինքը  բաց  է, կամ` ամպամած  է ,

Հույսիս  թռչունը  թող  վերում  ճախրի ...

Ոմանք  տենդում  են, ոմանք  էլ` լռում -

Ու՞ր  կորավ  անկեղծ  ժպիտը  դեմքի .

Այս  կյանքը  խաղ  է, դավ  է  ու  ցասում ,

Որտեղ  հաղթում  են, կամ` տանուլ  տալիս ...

Իմ  սիրտը  գոց  է, բայց...ալեկոծ  է -

Գարունն  է  կարդում  իր  քարոզն  էլի .

Երազը  բոց  է, կամ` հովանոց  է ,

Մտքիս  ընթացքը  թող  նա  էլ  պեղի ...

ԳԱՐՆԱՆ ԱՉՔԵՐՈՒՄ ...

Այսօր  գարունը  աշնան  պես  բացվեց`

Թափվող  արցունքի  կաթիլներ  բերեց ,

Թուլացած  ձեռքեր  ու  բաժանման  տենդ -

Այս  ընծաները  ես  ու՞ր  թաքցնեմ ...

Այսօր  գարունը  ձմռան  պես  շնչեց`

Կարոտի  աչքը  եղյամով  պատեց ,

Սրտիս  չորս  պատը  ցրտից  բարակեց -

Որբացած  հոգիս  ինչպե՞ս  ջերմացնեմ ...

Այսօր  գարունը  ինքն  իր  մեջ  փակվեց ,

Ամռան  երազի  պատրանքով  արբեց ,

Հուշերի  անձրև, սրտի  դող  տվեց -

Մտքիս  կծիկը  ես  ու՞ր  կորցնեմ ...

................................................................

Այսօր  գարունը  թաց  աչքեր  ուներ ...