ՄԵՂԱՎՈՐ ԱՉՔԵՐ

Ես սիրում էի կապույտը, հոգիս,

Քո աչքերն էին մեղավոր գուցե.

Ես ճախրում էի երազներում սին`

Դու էիր հրաշք թևեր ինձ տվել...

Կապույտը գրկում ու լռում էի`

Կարոտն էր անշուշտ գալարվում իմ մեջ.

Կապույտով օծվում ու բուրում էի`

Մի բուռ ծաղկունք էր սրտումս փթթել...

Բայց...մի օր հանկարծ << կապույտը>> լռեց...

Դու նրա կողքով անցար անտարբեր.

Մի վշտահար դեմք արցունքով ծածկվեց,

Որն անտարակույս ԿԱՊՈՒՅՏ գույն ուներ...